لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: مولتیپل اسکلروز یکی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین بیماریهای مغز و اعصاب محسوب می گردد. برخی از بررسی های اخیر بیانگر نقش احتمالی اسید اوریک در پاتوژنز این بیماری می باشند. هدف از این مطالعه، بررسی سطح مایع مغزی نخاعی و سرمی اسید اوریک در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و مقایسه آن با گروه کنترل بود.روش کار: در این مطالعه سطح اسید اوریک مایع مغزی نخاعی و سرم در 30 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اندازه گیری و با سطح اسید اوریک مایع مغزی نخاعی و سرم 20 فرد مبتلا به بیماری غیر التهابی نورولوژیک که از نظر سن و جنس جور بودند، مقایسه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS 17 و روش های آماری توصیفی و آزمون t استفاده شد.نتایج: میانگین اسید اوریک مایع مغزی نخاعی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس 0.19±0.21 mg/dl و در گروه شاهد 0.24±0.19 mg/dl بود. همچنین میانگین اسید اوریک سرم در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس 3.95±1.24 mg/dl و در گروه شاهد 4.04±1.36 mg/dl بود. کاهش غیر معنی دار سطح سرمی و مایع مغزی - نخاعی اسید اوریک مایع مغزی نخاعی در بیماران مولتیپل اسکلروز نسبت به گروه شاهد دیده می شود (مایع مغزی نخاعی P=0.3 سرم P=0.83).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه تفاوت معنی داری بین سطح اسید اوریک مایع مغزی نخاعی و سرم بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و گروه شاهد نشان نمی دهد.

مقدمه: دیابت یکی از مهم ترین و شایع ترین بیماری های متابولیک و چهارمین علت مرگ و میر در جهان می باشد؛ افزایش اسید اوریک همراه با آسیب کلیوی به صورت هیپرتروفی و اسکلروز گلومرولی و آلبومینوری همراه بوده است. این مطالعه به منظور بررسی رابطه اسید اوریک سرم با میزان پروتئینوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.روش ها: تعداد 140 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو، مراجعه کننده به بیمارستان یا کلینیک دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، پس از اخذ رضایت وارد مطالعه شدند. اطلاعات لازم شامل، سن، جنس، قد، وزن، شاخص توده بدنی (BMI)، مدت ابتلا به دیابت، فشار خون و نحوه کنترل دیابت به وسیله پرسش نامه ثبت شد و قند خون ناشتا (FBS)، اسید اوریک سرم و پروتئین ادرار 24 ساعته اندازه گیری شد.یافته ها: از 140 بیمار مورد مطالعه، 48 نفر مرد (34.3 درصد) و 92 نفر زن (65.7 درصد) بودند. میانگین سن افراد مورد مطالعه 10 ± 59.08 سال بود. میانگین اسید اوریک در بیماران با پروتئینوری کمتر از 500 میلی گرم پروتئین در ادرار 24 ساعته 1.46 ± 5.06 و در بیماران با پروتئینوری بیشتر یا مساوی 500 میلی گرم پروتئین در ادرار 24 ساعته 1.82 ± 6.70 میلی گرم بر دسی لیتر بود ((p<0.001. میزان اسید اوریک سرم با میزان پروتئین ادرار 24 ساعته، مصرف انسولین و مدت زمان ابتلا به دیابت رابطه داشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه، غلظت اسید اوریک سرم در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو نشانگر میزان دفع ادراری پروتئین است. بنابراین ممکن است افزایش اسید اوریک سرم در پیشرفت نفروپاتی دیابتی نقش داشته باشد.

فناوری چاپ روی صفحه به طور گسترده ای به عنوان ابزاری کارآمد برای تجزیه های الکتروشیمیایی نمونه های زیست محیطی، کیلینیکی و مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد. در کار حاضر، یک روش ساده و کم هزینه برای تعیین همزمان دوپامین و اوریک اسید با استفاده از تثبیت نانوذره های هسته پوسته مغناطیسی منگنز فریت روی سطح الکترود صفحه چاپی ارایه شده است. همچنین، سنجش الکتروتجزیه ای دوپامین در سطح الکترود اصلاح شده مورد بررسی قرار گرفته است. پاسخ الکترود اصلاح شده در بازه ی غلظت 0/1 تا 0/275 میکرومولار خطی بود و حد تشخیص 2/0 میکرومولار به دست آمد. روش پیشنهادی به طور موفقیت آمیزی برای اندازه گیری دوپامین و اوریک اسید در نمونه های سرم خون و ادرار انسان مورد استفاده قرار گرفت.

مقدمه: مساله احتمال آسیب کلیوی در حین روزه داری در بعضی افراد در معرض خطر، همواره مورد بحث مجامع علمی، پزشکان و حتی علمای دینی بوده است. یکی از مباحث مهم این حیطه که هنوز سوالات زیادی را به همراه دارد، احتمال افزایش میزان سنگ سازی کلیه ها در حین دوران روزه داری است. یکی از عوامل خطر ساز سنگ سازی کلیه ها میزان اسید اوریک سرم می باشد. از طرف دیگر بعضی مقالات برهم خوردن تنظیم الکترولیتی مایعات بدن را شاهدی بر اختلالات جدی تر کلیه ها دانسته اند. در بعضی مقالات اشاره شده است که میزان اسید اوریک خون با وزن افراد نسبت مستقیم دارد. این مقاله با هدف مقایسه اسید اوریک، الکترولیت های سرم و وزن روزه داران قبل و بعد از دوران روزه داری انجام شد.مواد و روش ها: در اواخر فصل پاییز و اوایل زمستان که ساعات روزه داری کمتر از 13 ساعت در روز بود. 44 مرد داوطلب که همگی از کارکنان یک مرکز نظامی واقع در تهران بودند، پس از دریافت شرح حال و معاینه ابتدایی و نظر پزشکی مبنی بر سلامت جسمانی و عدم وجود مانع برای روزه داری، وارد طرح شدند. اهداف طرح برای آنان توضیح داده شد اجازه مبنی بر خون گیری از آنان دریافت شد. از تمامی افراد دوبار وزن و نمونه خون گرفته شد، یک بار قبل از شروع ماه رمضان و یک بار در روز 29 ماه رمضان، و در هر دو بار دقت شد که حداقل 8 ساعت از آخرین وعده غذایی افراد گذشته باشد. نمونه های خون هر دو بار به یک آزمایشگاه برده شدند و با یک نوع کیت میزان اسید اوریک، سدیم و پتاسیم به دست آمد.یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در طرح 39.8±5.4 سال بود. میانگین سدیم سرم قبل و بعد از دوران روزه داری به ترتیب 142±1.9 و mEq/l 141±1.9 و میانگین میزان پتاسیم سرم قبل و بعد از دوران روزه داری به ترتیب 4.1±0.16 و mEq/l 4.1±0.15 بود که هیچ یک تفاوت معنی داری را نشان نداد. ولی میانگین غلظت اسید اوریک سرم بعد از دوران روزه داری به مقدار 0.6 میلی گرم نسبت به قبل از آن افزایش نشان داد (4.2±0.70 در مقابلmg/dl 3.6±0.60 ،P<0.05 ). میانگین وزن روزه داران، بعد از ماه رمضان 2 کیلوگرم نسبت به قبل از آن کاهش نشان داد (72.6±8.9 در مقابل Kg 74.6±10.0، P<0.05).نتیجه گیری: علیرغم وجود نظراتی دال بر تغییرات سدیم و پتاسیم سرم در طی دوران روزه داری و تاثیر بر ایجاد اختلال عملکرد کلیوی، در این تحقیق تغییر واضح و معنی داری در میزان سدیم و پتاسیم سرم افراد روزه دار، قبل و بعد از روزه داری دیده نشد. ولی مطابق اکثر تحقیقات مشابه، میزان اسید اوریک سرم علیرغم کاهش وزن در طی زمان روزه داری، پس از این دوران به طور معنی داری نسبت به قبل از آن افزایش نشان داد، که این افزایش اسید اوریک می تواند نه تنها زمینه ساز سنگ سازی کلیه ها، بلکه باعث ایجاد عوارض دیگری نظیر افزایش میزان بروز آنژین قفسه صدری گردد. علت افزایش میزان اسید اوریک سرم احتمالا به دلیل کاهش دفع این ماده به دنبال کاهش میزان تصفیه گلومرولی (GFR) بوده یا به دلیل تجزیه بیش از حد اسیدهای نوکلئیک بافتها در طی روزه داری می باشد. پیشنهاد می شود که علت مشخص این مساله به طور خاص در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار گیرد. همچنین آموزش برنامه های غذایی مناسب به افراد روزه دار و با هدف جلوگیری از تحلیل بافتی و دیگر عوارض باید مد نظر قرار گیرد.

مقدمه: هیپریوریکوزوری )افزایش ترشح اسید اوریک ادرار( علایم متفاوتی در کودکان دارد و یکی از ایجاد سنگ کلیه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی علایم بالینی و تعیین شیوع هیپریوریکوزوری در کودکان مبتلا به هماچوری، دیزوری، درد راجعه شکم/ پهلو و تغییر رنگ صورتی یا نارنجی ادرار بوده است.روش کار: این مطالعه توصیفی از مهر ماه 1381 لغایت اردیبهشت 1385 در بیمارستان دکتر شیخ مشهد برروی 88 کودک مبتلا به هیپریوریکوزروی انجام شده است. از کلیه کودکان از شروع تحقیق آزمایش کامل و کشت ادرار، اندازه گیری تصادفی و 24 ساعته اسید اوریک، کلسیم و کراتینین ادرار، بررسی میزان اوره، کراتینین، اسید اوریک، کلسیم، فسفر و بی کربنات سرم و سونوگرافی از کلیه و سیستم ادراری انجام شد. مشخصات فردی، سابقه بیماری، علایم بالینی، نتیجه آزمایشات و سونوگرافی در پرسشنامه ای ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.نتایج: از 88 کودک مورد مطالعه 51.1% پسر و 48.8% دختر بودند. میانگین سنی بیماران 5.3±1.2 سال بود. میانگین میزان اسید اوریک ادرار 24 ساعته 13.4 mg/kg و میانگین PH ادرار 5.3 بود. در 41 بیمار هماچوری به عنوان علایم اولیه مراجعه وجود نداشت و در 33 بیمار آزمایش کامل ادرار اولیه طبیعی بود. در سونوگرافی انجام شده در 28 کودک میکرولیتیازیس )قطر کمتر از (3mm و در 12 نفر سنگ کلیه (4-13 mm) گزارش شد. در آزمایش کامل ادرار 24.3% از کودکان مبتلا به میکرولیتیازیس یا سنگ کلیه هماچوری وجود نداشت. دیزوری و درد راجعه شکم/ پهلو به ترتیب در 22 و 15 بیمار وجود داشت. سابقه فامیلیال سنگ کلیه در 63 بیمار مثبت بود.نتیجه گیری: در کودکان مبتلا به دیزوری، درد راجعه شکم/ پهلو، تغییر رنگ صورتی یا نارنجی ادرار با سابقه فامیلیال مثبت از نظر سنگ کلیه باید هیپریوریکوزوری را مدنظر داشت. همچنین فقدان هماچوری رد کننده سنگ کلیه نیست.

زمینه و هدف: اسید اوریک محصول نهایی متابولیسم پورین، به عنوان فاکتور خطر برای بیماری های قلبی عروقی پیشنهاد شده است. هدف این مطالعه یافتن ارتباط بین سطح اسید اوریک سرم به عنوان فاکتور خطری برای بیماری عروق کرونر (CAD) در بیماران کاندید پیوند کلیه و همچنین به عنوان یک معیار مهم جهت پیش بینی نیاز به رواسکولاریزاسیون می باشد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی، طی سال های 86-1385 در بیمارستان های امام خمینی و پارس تهران انجام شد. جامعه مورد مطالعه بیماران بالای 40 سال مبتلا به مرحله انتهایی بیماری کلیه کاندید پیوند کلیه بودند که بدون توجه به علایم بالینی قلبی و نتیجه تست های قلبی غیر تهاجمی تحت آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گرفته و همزمان اندازه گیری اسید اوریک خون انجام شد.یافته ها: 56 بیمار (24 مونث و 32 مذکر) تحت مطالعه قرار گرفتند، %89.3 (50 نفر) دارای بیماری عروق کرونر بودند و میانگین اسید اوریک خون ایشان 7.62±1.07mg/dl بود که در مقایسه با اسید اوریک سرم بیماران فاقد بیماری عروق کرونر (5.95±1.29mg/dl) تفاوت معنی داری وجود داشت (p=0.024). همچنین میانگین اسید اوریک سرم در مبتلایان به CAD که نیازمند ریواسکولاریزاسیون بوده اند، تفاوت معنی داری با بیماران نیازمند درمان طبی داشته است (7.89±0.79mg/dl در مقابل 6.2±1.27mg/dl) (p<0.001).نتیجه گیری: اسید اوریک سرم را می توان به عنوان فاکتور خطر بیماری عروق کرونر در بیماران کاندید پیوند کلیه و همچنین عاملی برای پیش بینی نوع درمان برای این بیماران در نظر گرفت.

سابقه و هدف: هیپراوریسمی به طور شایعی در بیماران با بیماریهای میلوپرولیفراتیو، لنفوپرولیفراتیو و بیماریهای مادرزادی قلب در همراهی با پلی سیتمی بروز می کند. از آنجا که در بعضی از مطالعات ثابت شده که سطح سرمی اسیداوریک با شدت بیماری و پیش آگهی آن ارتباط مستقیم دارد، در پژوهش حاضر ارتباط بین میزان اسید اوریک سرم با شدت افزایش فشارخون ریوی و پیشرفت بیماری عروق ریه در کودکان مبتلا به بیماریهای مادرزادی قلبی بررسی شده است.مواد و روشها: این تحقیق از نوع مقطعی می باشد که روی 97 بیمار مبتلا به بیماری مادرزادی قلب که از فروردین ماه 1380 تا تیرماه 1381 به بخش قلب کودکان بیمارستان علی اصغر زاهدان مراجعه نموده و تحت کاتتریزاسیون قلبی قرار گرفته اند، انجام شده است. نمونه ها از بیماران در دسترس انتخاب شدند. از میان 97 بیمار ذکر شده، 42 بیمار در گروه مورد (کودکان مبتلا به افزایش فشار شریان ریوی) و 55 بیمار در گروه شاهد (دارای فشارخون طبیعی) قرار گرفتند. روش جمع آوری اطلاعات به صورت مشاهده، معاینه مستقیم و ثبت در پرونده بیماران بوده است. سپس داده های گردآوری شده با آزمونهای t و همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: در این مطالعه 97 بیمار در محدوده سنی 3 ماه تا 15 سال و با میانگین سنی 48.9 ماه، تحت کاتتریزاسیون قرار گرفتند. 42 بیمار (43%) مبتلا به افزایش فشار خون ریوی و 55 بیمار دارای فشار خون ریوی طبیعی بودند. فشار متوسط شریان ریوی در گروه مورد43.83±13.08 mmHg  و در گروه شاهد14.89±3.52 mmHg  بود (p<0.001) میانگین اسید اوریک سرم در گروه مورد 4.84±3.52 mg/dl و در گروه شاهد4.46±1.60 mg/dl  بود (p<0.31) نسبت مقاومت عروق ریوی به سیستمیک در گروه مورد، 0.18±0.36 و در گروه شاهد 0.04±0.10 بود. در بیماران با افزایش فشار شریان ریوی ارتباط بین میزان اسید اوریک سرم و فشار متوسط شریان ریوی (p<0.81, r=0.03)، سن (p<0.80, r=0.03) و میزان هموگلوبین (P<0.1, r=0.26) از لحاظ آماری فاقد ارزش بود.بحث: در این مطالعه افزایش سطح اسید اوریک سرم با افزایش مقاومت عروق ریوی دارای ارتباط مستقیم و معناداری بود که می توان از آن برای پیشگویی شدت بیماری و پیشرفت به سوی سندرم ایزنمنگر استفاده نمود.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای صرع و استفاده از والپروات سدیم به عنوان داروی ضد صرع که به طور گسترده در این بیماران تجویز می شود، شناخت دقیق عوارض جانبی آن و تاثیرات آن بر سطح لیپیدهای سرم، آنزیم های کبد، اسید اوریک و آزمایشات عملکرد تیرویید، به خصوص در مواردی که نیاز به درمان طولانی مدت دارند ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیرات والپروات سدیم بر وزن، شاخص توده بدن (BMI)، ویتامین D3، انسولین خون، سطح اسید اوریک و لیپیدهای سرم در کودکان مبتلا به صرع تازه تشخیص داده شده بود. روش کار: این مطالعه آینده نگر بر روی 30 کودک 3 تا 8 ساله انجام شد که از صرع تازه تشخیص داده شده رنج می بردند و والپروات سدیم را به عنوان مونوتراپی دریافت می کردند. داده ها شامل اطلاعات دموگرافیک (سن، جنس، قد، وزن و دور کمر و اندازه مفصل ران) و همچنین مشخصات بالینی مانند آنزیم های کبدی، سطح لیپیدهای سرم است. آزمایش تیرویید، قند خون ناشتا، سطح اسید اوریک و سطح انسولین خون کودکان قبل و شش ماه پس از مصرف سدیم والپروات، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین وزن کودکان قبل و شش ماه پس از شروع درمان با والپروات سدیم به ترتیب 99/2 ±,54/18 و 93/3 ±,13/21 (کیلوگرم) بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (005/0 = P). همچنین، میانگین وزن باscore Z در کودکان قبل و بعد از مصرف والپروات سدیم به ترتیب 293/2-و 497/2-بود که از نظر آماری نیز معنی دار بود. علاوه بر افزایش وزن، بعد از مصرف والپروات دور شکم و باسن نیز افزایش قابل توجهی مشاهده شد، در حالی که افزایش میانگین BMI قبل و بعد از تجویز والپروات از نظر آماری معنی دار نبود (114/0 = P). همچنین، والپروات سدیم به طور قابل توجهی سطح ALT را افزایش داد (046/0 = P). این در حالی است که والپروات سدیم هیچ تاثیری بر سایر آزمایش های عملکرد کبد (AST)، هورمون های تیرویید (TSH، T4)، قند خون ناشتا (FBS)، سطح اسید اوریک، 25 OH Vit-D3 و سطح انسولین خون کودکان نداشت (05/0 >P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه، والپروات سدیم داروی مناسبی برای کودکان 3 تا 8 سال است اما مصرف این دارو احتمال چاقی را در کودکان افزایش می دهد. با توجه به افزایش قابل توجه آنزیم ALT در این مطالعه، توصیه می شود آنزیم های کبد قبل، یک و شش ماه پس از شروع درمان بررسی شوند زیرا می تواند از عوارض جانبی دایمی برگشت ناپذیر این دارو جلوگیری کند.

این تحقیق به منظور تاثیر روزه داری در ماه مبارک رمضان بر روی بسیاری از پارامترهای بیوشیمیایی خون از قبیل گلوکز سرم، اوره، اسید اوریک و لیپیدهای خون انجام گرفت. بررسی حاضر بر روی 26 دانشجوی دختر روزه دار در محدوده سنی 25-20 سال ساکن در خوابگاه دانشکده پرستاری الیگودرز به عمل آمد. همه افراد از نظر انجام فعالیت فیزیکی همگن بودند. نمونه های خون در روزهای اول و بیست و ششم ماه مبارک رمضان جهت آنالیز پارامترهای بیوشیمیایی گرفته شد. نتایج حاصل از اندازه گیری فاکتورهای فوق نشان داد که روزه داری تاثیر معنی داری بر بیشتر فاکتورها نداشته ولی مقدار اوره خون افزایش و میزان کلسترول و LDL کلسترول سرم به طور معنی داری کاهش پیدا کرده (P<0.05).افزایش در میزان اوره خون به علت اثر کم آبی و دهیدراتاسیون می باشد و کاهش در میزان کلسترول و LDL کلسترول سرم از تاثیرات مثبت روزه داری در ماه مبارک رمضان می باشد. نتایج مطالعه نشان می دهد روزه داری در ماه مبارک رمضان در سلامت افراد نقش به سزایی به عهده دارد.